Donderdag 7 November 2013

Een van de voordelen van een eigen huis is dat we nu zelf kunnen beslissen of we wel of geen huisdieren nemen. Toen we nog huurden was het makkelijk: wanneer de kinderen vragen om een huisdier is ons antwoord dat we volgens ons huurcontract geen huisdieren mogen hebben.
Peter wil heel graag een kat, maar het probleem is dat hij daar allergisch voor is. We kijken daarom naar een veiliger optie: een konijn. Wanneer hij daar ook allergisch voor blijkt, hoeven we die tenminste niet gelijk weg te doen. We kunnen ervoor zorgen dat die niet in Peter zijn kamer, of zelfs op de beneden verdieping komt.

Afgelopen weekend gingen we naar het asiel om naar de konijnen te kijken. Er zitten er genoeg en ze zijn over het algemeen ook wat ouder, zodat je weet dat ze geen problemen hebben met hun tanden (wij hadden ooit een konijn wiens tanden steeds geknipt moesten worden – niet leuk!). De medewerkers van het asiel raden ons een wat ouder konijn aan, dat gevonden is op straat, maar erg lief.
We besluiten dus dat konijn mee te nemen. De papieren worden getekend enz. en dan vertellen ze ons dat we haar nog niet mee kunnen nemen omdat ze eerst ‘geholpen’ moet worden. Alle konijnen worden gecastreerd of gesteriliseerd voordat ze weg mogen. Grote teleurstelling bij Peter, maar vooruit maar. We mogen haar dus pas op donderdag ophalen.

Vandaag mogen we haar dus mee naar huis nemen, maar ik moet haar nog wel pijnstillers en antibiotica voeren. (Net toen ik dacht een konijn zonder problemen te hebben gekocht).

Maar afijn, we hebben nu een konijn in huis… wachten op het volgende huisdier!