Zaterdag 9 Maart 2013


Vandaag viert Peter zijn verjaardag met een aantal vriendjes. Hij wilde wel weer een feestje thuis, dus dat betekende dat ik weer aan de slag kon om wat te verzinnen voor hem. Dit keer werd het een ‘detective’ feestje.

Op het internet heb ik druk gezocht naar andere voorbeelden van detective feestjes. Helaas kun je deze wel kant en klaar krijgen, maar daar moet je dan wel voor betalen. Dan moeten we het maar zelf maken.
En dat is best gelukt.

Het idee was dat de kadootjes, die de kinderen aan het einde van het feestje mee naar huis krijgen, waren gestolen. Aan hen de taak om uit te vinden waar ze zijn en wie ze heeft gestolen.

Het begint met een brief. Hierin staat ” Ik heb de kadootjes gestolen. Als jullie ze terug willen, zullen jullie ze eerst moeten vinden.” Daaronder staat dan een geheime boodschap.

Ze beginnen met het ontcijferen van de boodschap. Dat zegt: “kijk niet onder de tafel”, wat ze natuurlijk prompt doen.
Onder de tafel zijn 2 enveloppen geplakt met weer een gecodeerde boodschap. Oei, dat is lastig!

We beginnen daarom met het ‘opleiden’ van onze detectives.

Eerst krijgen ze allemaal een geheime identiteit. Deze is zo geheim dat ze hem zelf niet eens weten. Ze krijgen allemaal een identiteitskaart op hun rug gehangen (allemaal stoere dierennamen) en moeten door vragen te stellen zelf uitvinden wat hun geheime identiteit is. De vragen worden alleen met ja of nee beantwoord.
Dat bleek nog best lastig en uiteindelijk hebben we ze wat extra hints moeten geven om iedereen zijn identiteit te geven.

Om de detectives zelf uit te sluiten als verdachten, worden hun vingerafdrukken genomen en ook op de kaart gezet. Deze kunnen ze bestuderen met hun vergrootglazen.

Daarna worden ze getest op hun kwaliteiten als een getuige. Hoe goed is hun geheugen?
We beginnen met een dienblad met daarop een stuk of 20 kleine voorwerpen. Daar mogen ze een tijdje naar kijken en dan doen we er een doek overheen en mogen ze opschrijven wat ze zich herinneren. Gemiddeld komen ze aan zo’n 8 voorwerpen.

Eline liep ondertussen rond met een cowboy hoed, een sjaal, een handschoen een een bril. Zij verliet de kamer en daarna werd aan de detectives gevraagd wat Eline allemaal aan had. Met name de ene handschoen werd vaak vergeten en ook de bril was lastig…

De volgende les was schieten. Ik had een aantal pistooltjes gehaald bij de dollarstore, waarmee je elastiekjes kunt afschieten. Helemaal goed. Het was nog best lastig om daarmee goed te richten.

Als laatste in hun ‘opleiding’ gaven we ze vier verschillende witte poedertjes (poedersuiker, zout, maizena en baking soda) en lieten we ze zien hoe ze die kunnen herkennen. Eerst kijken ze hoe het eruit ziet. Daarmee zie je al snel dat het zout er anders uitziet dan de rest van de poedertjes. Daarna doen we wat water bij alle poedertjes. Dat doet niet veel. Het zout neemt heel snel al het water op. Daarna doen we er wat azijn bij. Natuurlijk reageert het baking soda direct op het azijn en begint te bubbelen. Daarna doen we er jodium bij en de maizena wordt dan een hele donkere kleur, anders dan de andere poedertjes. Zo weten ze hoe ze alle poedertjes kunnen herkennen: zout – andere structuur en neemt makkelijk vocht op , poedersuiker – doet niets, baking soda – reageert op azijn, en maizena reageert op jodium.

Nu zijn ze er dan wel klaar voor. We geven ze nog een envelop met verschillende codes. Daarmee kunnen ze de verschillende gecodeerde boodschappen oplossen die ze onderweg tegenkomen.

We maken twee groepjes van drie detectives en iedere groep neemt een van de enveloppen. Met hun codes kunnen ze nu de geheime boodschap oplossen. Ze worden geleid naar verschillende plekken in het huis (in de oven, onder de bank in de kelder). Eerst nog even opschrijven wie er verdacht zijn (de buurvrouw, de piano lerares, de loodgieter, de tv reparateur, de babysitter en de ramenlapper).

En dan gaan ze op zoek naar de dader en de verstopplek van de kadootjes.
Op verschillende plekken zijn bewijsstukken verstopt.
Het zijn motieven en alibies plus wat extra bewijs als vingerafdrukken en een mysterieus wit poeder. In iedere zak zit ook een geheime boodschap, die ze naar het volgende bewijsstuk leidt en een letter.

In totaal zijn er 8 bewijszakken en ze zijn er ongeveer een uur mee bezig om alle bewijsmateriaal te vinden.

De verstopplek was een beetje te makkelijk te vinden, de 6 letters spellen ‘GARAGE’ en dat hebben ze al snel door.
Ook komen ze er zelf achter wie de dader is: de ramenlapper. Hij gebruikt soda om de ramen te lappen (het mysterieuze poeder), hij heeft een motief en de mogelijkheid.

Een van de jongetjes moet wat eerder weg, dus we eten na de ontdekking van de kadootjes de taart, of een koekje als ze dat liever hebben en we pakken de kadootjes uit die Peter heeft gekregen.
Daarna hebben we nog een halfuurtje, waarin ze nog maar wat oefenen met hun pistolen.
Iedereen had het erg naar zijn zin en het was een geslaagd feestje. Zo zelfs dat Eline nu ook een detective feestje wil, in plaats van lasertag!

Meer foto’s staan op Picasa.