Arme ik moest voor mijn werk een week naar Houston, Texas. Normaal gesproken is Houston veel te heet om buiten te zijn maar rond deze tijd koelt het af tot een behaaglijker 22 graden. De week zat vol met besprekingen die van 8 uur ‘s ochtends tot 5 uur ‘s avonds duurden, maar daarna was er tijd om te cachen.

Nu is Houston behoorlijk saai met weinig groen en heuvels. Een leukere stad om te cachen is Austin, dat op ongeveer 3 uur rijden van Houston ligt. Met een beetje uitvogelen kwam ik uit op een reisschema dat zowel op de heen als op de terugreis door Austin kwam. Ik kreeg goedkeuring van zowel mijn baas op het werk (belangrijk voor het betalen van het ticket) en van mijn baas thuis (belangrijk voor het krijgen van tijd) en dus gebeurde het dat ik 2.5 dag voorafgaand en 2.5 dag aan het einde van de week in Houston had om te cachen. Grijns!!!

In de weken voorafgaand aan de tocht had ik uitgezocht welke caches leuk waren om te doen. Daarnaast had ik me tot doel gesteld dat ik mijn “Double Fizzy” grid wilde volmaken. Dit is een grid van 81 combinaties van moeilijkheid en terrein waarderingen van een cache. Ik had het grid al een keer gedaan en had nog 17 caches nodig om het grid een tweede keer vol te maken. Vele uren werden besteed aan het oplossen van de puzzles die ik nodig had, het kijken naar eerdere logs en het plannen van routes en parkeerplaatsen.

De tocht begon al goed. Als ik een beetje op tijd in Austin wilde komen moest ik om 6:30 in de ochtend vertrekken uit Calgary. Dat betekende dus om 3:30 op zodat ik om 4:00 met een taxi naar de luchthaven kon. Op tijd konden we inchecken maar toen begon de ellende. Er moest een reparatie aan het toestel worden uitgevoerd. Voordat dat allemaal klaar was was het inmiddels 4 uur later zodat we om 11 uur vertrokken naar Houston en Austin. Ik kwam natuurlijk vele uren te laat aan. Ik had geen afspraak maar dat zijn vele verloren uren die aan cachen besteed hadden kunnen worden!

Thread Level Midnight

Na het inchecken in het hotel begon ik met een nacht cache die ik nodig had voor een puzzle, en die verschrikkelijk leuk leek. Het was “Thread Level Midnight“. Op de opgegeven coordinaten was een doosje met daarop een grote steen. Op de steen waren de letters “TLM” uitgebikt. In de doos zat een laserpen met instructies om de pen in houdertjes te doen die aan de bomen geschroefd waren. Als je dat deed ging de laser aan en kon je zien waar de volgende boom was. Die bevatte ook weer een houdertje waarmee je verder kunt komen. Het einde was een ammo can waarin een code zat die ik voor de puzzel nodig had. De rest van de avond heb ik nog een paar nacht caches gedaan in het park voordat ik tegen middernacht terug was in het hotel.

---

Necropolis of Brittania Manor III

De volgende dag was het tijd voor de “Necropolis of Brittania Manor III” cache. Deze cache had 280 favorite punten en was dus een duidelijke aanrader. De cache begon met de winkel van een steenhouwer. Deze meneer was de 5e in een geslacht van steenhouwers in Austin. Vandaar ging de tocht verder over de ernaast gelegen begraafplaats op zoek naar graven van mensen die een belangrijke rol hebben gespeeld in Austin. Hier had ik wat moeite (met het lezen van de clues) zodat ik uiteindelijk een beetje doelloos rondliep op de begraafplaats. Ik werd begroet door een man die me een ZEER specifieke vraag stelde. Het was precies hetgene waar ik moeite mee had. Het bleek “Dale” te zijn. Een van de mensen die de Necropolis cache bedacht en geplaatst had! Hij bood me aan wat uitleg te geven over de history en de punten die ik nodig had. Ik kreeg dus meer uitleg dan de meeste mensen over het wel en wee van Austin aan het begin van de vorige eeuw. Na de begraafplaats deed ik de rest van de cache alleen maar ik moest hem bellen als ik aan het einde was. Het einde van de cache was op het landgoed van Richard Garriott, een ontwikkelaar van computer spelletjes die in 2008 voor $30 miljoen een tijdje in het international space station was. Het was een gave cache die me op vele mooie plekken in Austin bracht.

---

Nine Princes in Amber

Nadat ik de Necropolis gelogd had was mijn volgende doel de “Nine Princes in Amber” cache. Deze cache had een D/T rating (moeilijkheid / terrein) van 5/4.5, een van de meer zeldzame! En voordat ik deze puzzel kon oplossen moest ik eerst 14 andere caches vinden. In elk van deze caches zat een kaartje met daarop een code. Als je alle codes had kon je de coordinaten voor deze cache bepalen. Elk van de 14 caches was echter verstopt over de hele stad, en meer in het bijzonder in elk van de parken in de stad. En de parken waren niet vlak maar bijna allemaal in een zeer heuvelachtig terrein. Zo heb ik aan de rand van meerdere afgronden gestaan (niks gebeurd Mam!), mooie parken bezocht en goed uitkeken voor slangen, spinnen, schorpioenen en cactussen (alleen de laatste had me dan toch te pakken). Elk van de 14 tochten was een belevenis op zichzelf en de hele serie was geweldig gedaan. Op zaterdag kon ik 7 van deze caches doen totdat het donker werd. De volgende dag was ik weer vroeg op om de laatste 7 te pakken voordat het vliegtuig naar Houston ging.

---

Tijdens het doen van de caches kwam ik langs vele ‘kerstbomen’. Blijkbaar is het een traditie om de bomen langs de grote wegen te versieren met kerst decoraties. Het zag er eerst raar uit maar daarna was het toch leuk. Vele mensen hadden thema’s aan ‘hun’ bomen gegeven zodat je soms een boom had voor wereldvrede, dan weer een voor borstkanker en dan weer eentje vol met teddyberen.

---

In Houston had ik in de avond tijd om aan de puzzel te werken en met een beetje werk kreeg ik er een goede coordinaat uit. Ook de tweede bonus cache werd met een beetje hulp opgelost dus toen ik in het tweede weekend weer terug ging naar Austin, kon ik deze caches als eerste oppikken.

---

Power riddle Series

De volgende serie die ik op het oog had waren 25 puzzels in de vorm van een vraagteken. Ik had de eerste avond al het nodige voorwerk gedaan zodat ik na het eerste weekend de coordinaten van de 25 puzzels had. Ze waren verstopt langs een meer ongeveer 40 km van het hotel. Het pad waar ze langs lagen was ongeveer 6.5 km (enkele reis) zodat ik 3.5 uur nodig had om alle caches te vinden en weer terug te komen naar de auto. De tocht begon om 8:20 en na een beetje ‘bushwhacken’ kwam ik bij het meer aan. Dit was volkomen vlak en er was geen wind. Hierdoor kon ik de vissers (?) op het meer horen praten. Ik vervolgde mijn weg langs het meer omdat ik het officiele pad natuurlijk al lang was kwijtgeraakt. Hierdoor zag ik wel wat mooie fossielen (waarvan ik er eentje meegenomen heb naar Calgary). Ik was op ongeveer 100 meter van de eerste cache toen ik toch maar besloot om de heuvel op te lopen. Ik was net halverwege toen de vissers (!?!) begonnen te schieten!! Blijkbaar waren het geen vissers. Ik hoop dat ze op eenden aan het schieten en niet op cachers maar ik heb de laatste 50 meter omhoog in een record tijd gedaan. Phew! De rest van de caches waren gemakkelijk te vinden en ik kon een goede tijd maken. Het uitzicht tijdens de tocht was geweldig en ik ben blij dat ik de serie gedaan had. Even voor 12 uur had ik alle caches gedaan en was ik terug bij de auto. Genoeg tijd om nog wat meer caches te doen!

---

Prognosis Negative

De volgende cache op de lijst was “Prognosis Negative“. Dit was een ‘wherigo’ cache. Bij dit type cache moet je een soort computerspel spelen. Dit kun je doen met verschillende GPS-en maar ook met de iPhone. Het computerspel speel je dus in de buitenlucht en de cache had een mooie combinatie van dingen die je in het veld moest doen en vinden en dingen die je alleen in op de iPhone deed. Het verhaal begon met de hoofdpersoon die wakker werd bij een waterval (waar je dus ook moest zijn). Hij wist niet meer wie hij was of wat er gebeurd was. Gaandeweg werd duidelijk dat de hoofdpersoon (de speler) ingespoten was met een vergif waardoor je nog maar een uur te leven had. Dit zette wat druk op het spel. Gelukkig was er een ‘magische bron’ waarmee ik weer wat tijd kreeg. De professor had een tegengif maar die was zoek. Het eerste doel was dus de professor te vinden. Via een gammele brug bereikte ik de plek van de professor. Daar bleek dat de boeven een bom aan de professor bevestigd hadden. Nu moest ik dus ook nog de bom onschadelijk maken! Eerst maar eens het tegengif vinden en gebruiken en daarna kon ik de code voor de bom vinden. Al met al duurde het 2.5 uur voordat ik de opdrachten had afgerond en de cache gevonden had. Een geweldige wherigo!

---

Wispering Angel Falls

In hetzelfde park (en door dezelfde cache eigenaar) was “Wispering Angel Falls“. Herinner je “Archimedes” in Noord-Holland? Dit was een VEEL betere versie! De cache was geplaatst aan de rand van een 5 meter hoge rotswand. Ik zag een emmer hangen en dacht dat dat de cache was. Vol goede moed en overtuigd van mijn gelijk begon ik de wand te beklimmen. Aangekomen bij de cache bleek dat de emmer een hulpmiddel was voor het verkrijgen van water. Dat water moest in een koker gegoten worden zodat de container met de log boven kwam drijven. Met de rivier zo’n 5 meter lager (en erg weinig water erin) dacht ik slim te zijn en ik goot mijn overgebleven drinkwater in de cache. Helaas bleek dat niet genoeg zodat ik alsnog weer naar beneden moest klimmen, de emmer vullen en weer naar boven moest klimmen. Met een volle emmer water was de cache snel in handen en na het tekenen van de lederen (!) log kon ik alles weer terugzetten (en weer omlaag klimmen). Weer een fantastische cache!

---

De laatste loodjes

De laatste twee caches die ik nodig had voor mijn grid waren “Fly Fisherman’s Island” en “Leopard Larders” met een rating van 4/5 en 5/5 (de moeilijkste) respectievelijk. Fly Fisherman’s Island was op een eiland net achter een dam. Er werd aangeraden dit per boot te doen, maar die had ik natuurlijk niet. Ook een poging om een boot te versieren liepen op niets uit dus zat er niets anders op dan de zwembroek aan te trekken en naar de overkant te lopen (zwemmen was gelukkig niet nodig). Onderweg wel uitkijken voor giftige slangen die in het water schijnen te leven (niets gezien hoor mam!). Eenmaal aangekomen op het eiland moest ik een meter of 5 in een boom klimmen om de cache container te kunnen openen. Daar bleek dat de cache geen pen bevatte (iets waar ik op had gehoopt) en ik ook geen pen bij me had. Dus toch maar weer terug naar de kant (weer door het water) om een pen te halen, en vervolgens weer terug naar het eiland om de cache te tekenen. In totaal dus 2 keer de cache gedaan en een hoop rare blikken gekregen van mensen op de brug. Een gek in een oranje zwembroek hoog in een boom… ik kan me voorstellen hoe dat er uit gezien heeft.

---

De laatste cache voor mijn grid was Leopard Larders. Hier moest ik in 4 bomen klimmen. In iedere boom zat een plaatje met de volgende coordinaat. Helaas was het al donker toen ik bij de eerste boom aankwam zodat ik al het klimmen heb moeten doen met alleen mijn hoofd lampje. Bij de tweede boom maakte ik een vergissing en bleek ik heel hoog in de verkeerde boom te zitten. Dan toch maar andere bomen proberen en daar vond ik veel gemakkelijker het volgende plaatje. Tegen 7 uur kon ik dan de log tekenen en was mijn grid compleet. Vanaf nu waren alle volgende caches ‘bonus’.

---

Laatste puzzel serie

De laatste dag in Austin had ik afgesproken met een cacher om samen een serie puzzels te gaan doen. We hadden deze puzzels samen opgelost en het was leuk om ze samen ook op te halen. Ik kwam in contact met deze cacher doordat ik zijn puzzels had opgelost, inclusief de bonus cache waarvan hij had gezegd dat je dit alleen kon doen als je de andere caches had gevonden. Niet voor mij dus! Van de 25 caches konden we er 23 vinden, niet slecht dus! Daarna was het tijd om langzaamaan naar het vliegveld te gaan. Daar was ik veel te vroeg zodat ik genoeg tijd had om een aantal logs te schrijven, lekker te eten en een kadootje voor thuis te kopen. Met een tussenstop in Denver was ik even na middernacht weer terug in Calgary en lag ik om 2 uur ‘s ochtends weer in mijn bed. En om 6:30 ging de wekker weer om Eline naar school te sturen.

Al met al was het een geweldige ‘vakantie’, slechts gestoord door een weekje werken in Houston…