Dinsdag 27 Maart 2012

Voor vannacht staat iets speciaals op het programma: een nachtcache, waar Rob al een tijdje mee bezig is om het voor te bereiden, door puzzels op te lossen.
In de middag hebben we afgesproken om naar Ton en Wendy te gaan om daarvandaan te vertrekken.

We beginnen de dag met een wandeling naar het haventje van Andijk. Op het einde van de dijk rond het haventje ligt een cache, die pakken we even op met zijn allen. Ondertussen kunnen we aan het IJsselmeer lekker uitwaaien.

Het is opvallend hoeveel weidevogels, eenden, ganzen en waadvogels er hier rond lopen en vliegen. Ook genieten we van de lammetjes die volop te zien zijn.

In de middag rijden we naar Uithoorn, waar ook opa en oma zijn. Die zullen op alle vier de kinderen passen, terwijl Ton en Wendy, Rob en ik en buren met zijn zessen naar Rhoon, om daar de hele nacht op zoek te gaan naar een cache.

We beginnen eerst maar met een ‘gezonde’ maaltijd bij een snackbar. Dan rijden we (via een omweg van drie andere caches) naar het startpunt voor onze nachtwandeling.

Van tevoren waren we al gewaarschuwd dat het een moeilijke tocht zou worden en gelijk vanaf het begin ging het al mis. We wisten niet precies waar we naar moesten zoeken en omdat we begonnen toen het nog een beetje licht was, misten we ook de eerste reflectoren.
Wonder boven wonder vonden we uiteindelijk refectortjes en vonden, eigenlijk geheel door toeval het vierde punt in de serie.

Hier moesten we om 9 uur zijn, maar we waren een half uur te vroeg. Wendy en ik zouden daarom achterblijven en opletten op de volgende aanwijzing terwijl de rest op zoek ging naar de eerste drie punten (die we hadden overgeslagen). Twee ervan werden gevonden.

Ondertussen zagen Wendy en ik dat er door een lichtje in een vogelhuisje een aantal cijfers werd doorgegeven. We hadden allebei geen pen en papier bij ons en door de paniek die daardoor ontstond hebben we die nummers helemaal niet onthouden….

Gelukkig konden we de cache eigenaar om hulp vragen via twitter en die was zo vriendelijk de coordinaten door te geven, zodat we niet nog drie kwartier op de volgende show hoefden te wachten.

Nu hadden we wel door hoe de caches zouden werken: we krijgen coordinaten die ons naar de buurt van het volgende punt brengen en daar moeten we zoeken naar reflectoren die ons uiteindelijk naar de volgende aanwijzing brengen.

We hebben onderweg verschillende soorten puzzels moeten oplossen en we hebben zeker ook een paar keer gedacht dat we het volgende punt niet meer zouden vinden.

We hebben papiertjes gevouwen, door een geluidsscherm gekropen, vleermuizen naar beneden laten komen, met zijn allen op een weegschaal gestaan, morse code ontcijferd, het snijpunt van lichtstralen bepaald, muziek geluisterd en een nintendo spelletje gespeeld. Alles bracht ons steeds verder en verder.

Toen we bijna aan het einde waren werd het een race tegen de zon. Als het te licht is, kunnen we de reflectoren niet meer zien. Maar we hielden stug vol en ondanks dat het al licht was wisten we de laatste paar punten te vinden, door uit te spreiden en te zoeken. Na een hele nacht ronddwalen geven we natuurlijk niet snel op. En uiteindelijk is het gelukt: we hebben hem gevonden!

Toen we terug waren bij de auto stond de teller op ruim 25km en 11 uur. Uitgeput kwamen we weer terug in Uithoorn, waar Mark en Niels waren ziek gemeld (ze hoefden sowieso maar een paar uurtjes naar school) en heerlijk met Peter en Eline konden spelen, terwijl de ouders even een dutje deden