Zaterdag 10 September 2011

Met een groepje geocachers gaan we de Bow rivier afzakken en onderweg wat caches oppikken op eilandjes in de rivier of langs de oever.
We beginnen bij de dam van Ghost Lake, in Cochrane. Het water stroomt behoorlijk hard, maar Rob verzekert ons dat dat na een tijdje wel minder zal worden. Vol goede moed stappen we dus in de kano’s. In totaal hebben we 20 mensen die meegaan en de meesten zitten in een kano, drie in een kayak.

We peddelen lekker met de stroom mee en landen af e toe op een eilandje waar iedereen dan op zoek gaat naar de cache.

---

Het is allemaal goed te doen, maar dan komen we aan bij een stukje waar het water zo wild tekeer gaat dat het in de kano niet meer leuk is. We zien twee geocachers enorm stuiteren op de golven en uiteindelijk omkiepen.
Gelukkig houden wij het droog en we helpen hen weer terug in hun kano.

We gaan nu op weg naar Wildcat eiland om ook daar een cache op te halen en dan gaat het ook voor ons mis. We komen weer langs een stukje wild water en net als we denken dat we erdoor zijn, komen we dwars op de stroom te liggen en gaan alsnog om. En het water is heel koud.

Gelukkig heeft iedereen zijn zwemvest aan en we komen na wat spartelen veilig aan de kant terecht. Maar dan…

We hebben nog maar een peddel en ook onze koelbox, met lunch en al, zagen we snel wegdrijven op de rivier.
Het lukt ons om met een peddel op Wildcat eiland te raken en daar kunnen we even lekker opdrogen en iedereen deelt zijn lunch met ons.

Dan moeten we natuurlijk verder de rivier afzakken om een plek te vinden om aan te meren.
We kunnen van iemand een peddel lenen zodat we niet meer stuurloos zijn en dan gaan we weer verder.
Onderweg doen we nog een paar caches en dan zien we opeens iets roods aan de oever staan. Het is onze koelbox. Die is aangespoeld en staat nog keurig rechtop. Later blijkt dat een paar rafters hem gevonden hadden, maar een deel van onze groep was vooruit gegaan omdat ze geen caches meer wilden zoeken en die hebben de koelbox ‘gered’ van deze piraten.
De inhoud van de koelbox was nog vrijwel droog, dus de hilariteit was groot en iedereen heeft gesmuld van de meegebrachte koekjes.

Uiteindelijk komen we zonder verdere kleerscheuren aan het einde van de tocht. We hebben helaas wel wat waterschade. De zogenaamde waterdichte tas die Rob had was niet waterdicht en dat is het einde van zijn ipod en telefoon. Mijn camera zat niet in een waterdichte tas, dus dat is ook afgeschreven. Ze liggen nog wel te drogen maar ik geloof niet dat dat ooit nog goed komt.