Yoho National Park
Vrijdag 12 augustus 2011
We hebben geen zin om vanavond weer op zoek te moeten naar een camping, en we staan hier eigenlijk wel prima. Zo in het zonnetje in de ochtend, ziet het er allemaal veel beter uit. We besluiten dus gewoon met de auto en de camper (geen 9 personen in de auto dit keer) richting Yoho Park te rijden.
We zitten wat verder weg van Yoho Park dan gepland, dus we hebben een lange dag voor de boeg.
Onderweg naar Yoho park, rijden we eerst langs de Spiral Tunnels. Om over Kicking Horse Pass te kunnen rijden met de trein hebben ze in 1912 twee spiraal tunnels gebouwd om de hoogte te kunnen overbruggen. De helling was te steil voor de trein om rechtstreeks de Big Hill op en af te kunnen. Om omhoog te kunnen werden extra locomotieven ingezet, maar omlaag was erg gevaarlijk en verschillende treinen vlogen door de te hoge snelheid uit de rails.
Er zijn nu twee cirkels in de bergen gegraven (aan weerszijden van de pas, in Mount Ogden en Cathedral Mountain) die ieder ongeveer 900 meter lang zijn en een hoogteverschil overbruggen van respectievelijk 15 en 17 meter. De helling is daardoor een stuk kleiner geworden en het traject veiliger.
Het leuke is dat je, met de enorme lange goederentreinen in Canada (100 karren is geen uitzondering), de trein onder zichzelf door kunt zien rijden, wanneer hij de tunnel uitkomt.
En we hebben geluk. Er is geen regelmatig schema voor de goederentreinen, dus het is niet te voorspellen wanneer er een trein langskomt, maar net als we uitstappen om naar de Spiraal tunnels te kijken, horen we een trein gaan. We besluiten dus even te wachten om te zien of we hem kunnen zien gaan, en inderdaad. Na een kwartiertje wachten zien we inderdaad de trein onder zichzelf doorrijden. Cool!
De volgende stop is de Natural Bridge.
Dit is een brug die in de rotsen is gevormd, over de Kicking Horse River. Wat eens een waterval was, is nu een brug geworden. Het zachtere kalksteen is weggesleten onder de hardere boven liggende steen en zo is een brug ontstaan, waar het water nu onderdoor raast.
Bij de Natural Bridge ontmoeten we twee parkwachters die van alles uitleggen over de pine beetle. Een ernstige bedreiging van de naaldbomen in het natuurgebied. Ook hebben zij explorer-boekjes voor het Yoho National Park, waarmee de kinderen weer hun volgende badge kunnen verdienen.
Peter en Eline gaan er gelijk mee aan de slag en ook voor Luca is er een boekje. Hebben ze weer lekker wat te doen terwijl we Yoho Park verkennen.
Een stukje verderop ligt het Emerald Lake. Een meer dat een prachtige blauwe kleur heeft.
Deze bergmeren zijn zo blauw omdat er steengruis (rock flour – steen meel) inzit, dat door het schuren van de gletsjers wordt gemaakt. Met het smeltwater komt het in de meren terecht en is zo licht dat het blijft zweven in het water.
Aan het meer staat een mooi hotel, waar op het moment dat wij er aan komen een trouwerij aan de gang is. Wat een prachtige plek!
Je kunt het meer rondwandelen, maar met wat we allemaal nog willen zien, vinden we 5 km een beetje te ver. We besluiten daarom een kleine uitloper van het meer rond te lopen, wat ons uiteindelijk ook brengt bij de Peaceful Pond, een kleiner meertje. Hier zitten we even en dan gaan we weer door naar de auto.
In het vlakbij gelegen plaatsje Field besluiten we lekker te gaan lunchen. Het is al drie uur, dus iedereen heeft wel trek. Het is mooi weer en we kunnen met zijn allen terecht op het terras, waar we lekker kunnen eten.
Ook kunnen de kinderen hun boekje in dit plaatsje inleveren en verdienen zo hun volgende badge.
Dan gaan we naar de Takakkaw Falls. Deze 380 meter hoge waterval is een prachtig gezicht. Daarom heet het ook Takakkaw – magnifiek in de taal van de Cree indianen.
Erheen rijden is al een heel avontuur. We moeten een haarspeldbocht doen, die Fons waarschijnlijk net aan kan maken met de lengte van zijn camper. Waneer je een bus rijdt die langer is, moet je een deel van de haarspeldbocht achteruit rijden, zodat je niet hoeft te draaien, alleen maar te steken.
Gelukkig hoeft Fons dat niet te doen. Hij redt het net, met een keertje steken.
Het water komt met een enorm geweld naar beneden donderen en er spat ook een heleboel water vanaf. Koud en nat gaan we weer terug naar de auto. Gelukkig warmen we snel op in het zonnetje.
Bij het verderop gelegen ‘meeting of the waters’, waar de Kicking Horse rivier en de Yoho rivier samenkomen, klimmen we allemaal naar beneden. Hier hebben we prachtig uitzicht op de twee rivieren. Ook hier raast het water langs en iedereen vermaakt zich met klimmen op de rotsen.
De volgende stop is de gesloten Kicking Horse camping. Hier begint een tocht naar een oude locomotief, die is achtergelaten na de bouw van de spiraal tunnels. Uiteraard kunnen we daar ook een cache vinden. Het is een plezierig tochtje en niet al te ver. De route heet ‘a walk in the past’ en helaas kunnen we geen routebeschrijving vinden op de camping aangezien deze gesloten is. We kunnen de tocht wel gewoon doen, maar we hebben geen beschrijving van wat we zouden kunnen leren bij de verschillende wegmarkeringen.
Aan het einde van de tocht vinden we de resten van de achtergelaten locomotief en een cache. Dan nemen we dezelfde route weer terug.
Natuurlijk kunnen we niet vertrekken zonder een bezoekje aan Lake Louise nu we er zo dichtbij zijn.
Ik kan me niet herinneren dat we daar ooit zijn geweest in de zomer. We komen er altijd in de winter om te schaatsen.
Ook in de zomer ziet het er mooi uit en je kunt de gletsjer achter het meer mooi zien liggen. Ook bekijken we het aan het meer gelegen sjieke hotel even van binnen.
Het wordt al heel laat, en helaas zijn in het dorp de restaurants allemaal al gesloten. We halen dus wat snacks bij een tankstation en dat moet het dan maar zijn. Gelukkig hebben we laat gelunched, dus echt honger hebben we niet.
In het donker komen we weer terug bij de camping, waar we nog even gezellig om het kampvuur zitten.
Laat een reactie achter
You must be logged in to post a comment.