Zondag 23 Januari 2011
Koud… of tenminste dat was het de afgelopen twee weken, elke dag zo rond de -20. Gelukkig wordt het nu weer warmer, boven de nul graden. Wanneer het zo enorm koud is, ligt hier alles een beetje stil. Zelfs het skien gaat niet door als het zo koud is.
De afgelopen drie maandagen hebben de kinderen weer skilessen gehad, (nou ja, eigenlijk twee, er was er eentje afgelast vanwege de kou). Eline heeft geskied en Peter had snowboard lessen. Ze kunnen nu allebei met de stoeltjeslift naar boven en weer naar beneden glijden. Nu nog af en toe oefenen.
Op de maandagen hebben Peter en Eline ook weer schaatslessen. Dat hebben we al een tijdje niet meer gedaan, maar wel leuk voor ze om te doen (en logischer ook dan zwemlessen in de winter).

Vandaag hadden we ook weer eens een paardrijles. Als het zo heel koud is, kunnen de paarden niet in de trailer vervoerd worden: veel te koud. Tussen Peter en Casper wil het niet zo heel erg lukken. Casper is nogal een hand vol. Vandaag mocht Peter daarom eens op Ella proberen, het paard waar ik ook op rijd. In het begin vond Peter het maar niets: veel te hoog. Maar toen ze een spelletje gingen doen waarbij ze allerlei paardenspullen van de ene naar de andere kant moesten brengen vergat Peter zijn angst en ging ook het draven al beter. Nog wel aan de longeerlijn natuurlijk. En uiteraard hadden we geen fototoestel mee.

Eline mag Casper nu met een ander bit berijden, een Pelham bit.
Dit is een strenger bit dan het bit dat ze normaal gebruikt (snaffle bit). De ketting die onder de kin zit geeft ook druk op de mond wanneer Eline aan de teugels trekt. Eigenlijk horen er twee teugels aan het bit, maar dat is nog wat te lastig. Daarom zit er een verbindingsstuk tussen het bit en de teugels. Omdat Eline goed zelfstandig zit en ‘zachte handen’ heeft met de teugels, vond Daria dat ze het wel kon proberen. Ze zagen er geweldig uit met zijn tweeen. En nee, geen fototoestel mee….