De bergen in Kananaskis zijn slechts 40 minuten verwijderd van Calgary. Na het beklimmen van Yamnuska begin september wilde ik nog wel een keer de bergen in. Een collega van CMG (Rob) is ook een geocacher en heeft al veel bergen in de rockies beklommen. Hij had wel oren naar het beklimmen van een berg en omdat er nog geen sneeuw gevallen was, was het wellicht een van de laatste weekends waarin we nog gemakkelijk konden lopen. Op vrijdag hebben we dus een aantal mailtjes heen en weer gestuurd om te bepalen welke berg het zou worden. Uiteindelijk besloten we naar Mount Tyrwitt in Kananaskis te gaan.

Rob vroeg me of ik een help en ijsbijl had. Nee dus, maar dat zou ik toch niet nodig hebben? Er was immers nog geen sneeuw gevallen. We spraken af dat we om 6:30 zouden vertrekken de volgende dag.

Later in de dag begon het te sneeuwen…

De volgende morgen stond Rob om 6:30 bij me op de stoep en konden we richting Kananaskis rijden. De reis ging voorspoedig omdat we veel over het werk en cachen konden praten en ongeveer anderhalf uur later kwamen we aan bij de parkeerplaats. Daar gleed ik bijna onderuit omdat de parkeerplaats bevroren was. Rob had wat extra hiking spullen meegenomen dus nadat we dat aangetrokken hadden en de rugzakken hadden opgeladen gingen we op pad.

We waren de eerste bij de parkeerplaats en ook het pad naar de berg was dus nog door niemand belopen. Daardoor moesten we zelf het pad zoeken door de sneeuw. Op sommige plekken was de sneeuw tot aan m’n knieen! Toen we het eerste stuk bos uitkwamen zagen we twee elanden staan. Ze trokken zich niets van ons aan en gingen gewoon door met grazen, zelfs toen we vrij dichtbij waren!

De eerste anderhalf uur liepen we in de schaduw zijde van de berg. Onderweg konden we twee caches oppikken. Rond een uur of negen bereikten we Grizzly Point. Dit is een zadelpunt tussen de bergen en hier kregen we de eerste zonnestralen. Maar goed ook want de twee waterflessen die ik bij me had waren ondertussen bevroren! Vanaf dat punt besloten we omhoog te lopen en te proberen de top van Mt Tyrwitt te bereiken. Rob was al aardig ervaren en liep voorop. Voor mij was het regelmatig moeilijk om m’n voeten goed neer te zetten. Door de sneeuw zag je niet hoe de ondergrond eruit zag. Het bleek dat zelfs de grotere rotsblokken los lagen! Als je kijkt naar de foto’s hieronder zie je hoe dicht we bij een grote afgrond waren. We voelden ons beide niet zeker en dus besloten we, halverwege de berg, toch maar om te keren.

Soms was het moeilijk je staande te houden


Een andere hiker later op de dag, op het punt waar we omkeerden.

Daarna liepen we de highwood ridge op en konden we nog genieten van enkele ongelofelijke uitzichten.

Rob wijst naar de hoge bergen in de verte. Mount Tyrwitt is rechts zichtbaar

Hoe later op de dag, hoe mooier het weer werd. Toen we boven op de berg van het uitzicht stonden te genieten kon Rob me vertellen hoe de meeste bergtoppen in de omgeving heten. Ik heb er helaas slechts een paar onthouden maar elke minuut dat we bleven kijken ontdekten we weer wat nieuws. Geweldig om zo op een berg te staan (en een paar caches op te pikken die niemand meer had gevonden in ruim een jaar).

Hier liep ik over de berg heen.

Nadat we de bergrand heen en weer hadden gelopen zagen we nog een andere hiker Mount Tyrwitt op lopen. We bleven een tijdje staan kijken om te zien of ook hij zou omkeren. Hij bereikte ons hoogste punt door ons spoor te volgen maar in plaats van om te keren zoals wij deden, ging hij door! We weten niet of hij de top heeft bereikt want we konden het niet meer aanzien. We zullen dus terug moeten komen om de top van de berg te bereiken. Volgens Google Earth is het uitzicht vanaf de top geweldig!

De terugtocht was verliep beduidend sneller dan de tocht omhoog en rond een uur of vijf ‘s middags waren we weer bij de auto terug. Rob had een Gatorade klaar liggen, wat een soort traditie schijnt te zijn maar ik moet zeggen na ruim 9 uur door de sneeuw lopen was ik er wel aan toe. Op de terugweg naar Calgary moesten we nog even stoppen bij een “Brass Cap”, een landmeetkundig punt. Er is een puzzle in Calgary die het nummer op de ‘brass cap’ gebruikt. Tegen zeven uur waren we weer thuis en konden we op de bank neerploffen. We hadden 10 caches opgepikt, een persoonlijk record voor Rob. Het was een geweldige dag en hopelijk kunnen we meer van dit soort hikes doen, ook in de winter.

Meer foto’s staan op de foto site.