Zaterdag 31 juli 2010
Helaas, wanneer we vanochtend opstaan regent het. Gelukkig hebben we regenpakken mee, dus we gaan toch op pad. We proberen eerst het Visitor Center bij Logan Pass. Daar kunnen we nu wel terecht, het is ook nog vroeg.
Eerst luisteren we naar een verhaal van de parkwachter. Ze vertelt ons over wat gletsjers precies zijn, dat het aantal gletsjers aan het afnemen is (van 150 in 1800 naar zo’n 20 nu) en welke dieren hier leven.

Logan Pass is 2025 m. hoog en ligt op de ‘continental divide’. Dit is de grenslijn vanaf waar het water aan de westzijde naar de Stille Oceaan vloeit en het water aan de oostzijde richting de Atlantische Oceaan.

Dan besluiten we de wandeling naar Hidden Lake te doen, een wandeling van ruim 2 kilometer.
We zijn niet de enigen: het is een vrij druk pad naar boven.

Eenmaal onderweg begint het gelukkig op te klaren en hebben we onze regenjassen niet meer nodig.
Onderweg zien we veel verschillende dieren: Big Horn schapen, berggeiten, marmotten en grondeekhoorns.
We lopen over de flink samengepakte sneeuw en dat, merken we, is behoorlijk glibberig.
Eenmaal bovenaan hebben we een mooi uitzicht op het Hidden Lake.

We rijden weer op tijd terug naar de camping, zodat de kinderen nog even kunnen zwemmen. Wanneer we een groepje mensen langs de kant van de weg zien, stoppen ook wij even en er blijkt een zwarte beer vlak bij de weg te zitten. Het is we zoeken, hij zit verstopt tussen de dennebomen.
Iets verderop zien we nog een beer lopen op een weide (grizzly?).

Terug op de camping gaan de kinderen nog even lekker zwemmen en daarna halen we pizza. Eindelijk is er dan ook tijd voor een kampvuurtje.

In de avond zien we het achter de bergen enorm bliksemen, maar het lijkt niet bij ons te komen. Het waait wel behoorlijk ‘s nachts en Rob gaat er zelfs noge even uit om er zeker van te zijn dat de kano en de klapstoelen niet wegwaaien.