Zaterdag 1 mei 2010

Twee keer per jaar organiseren de ‘Calgary Area Cachers’ een geocache marathon. Dit jaar heeft Rob ook geholpen met de organsatie en was verantwoordelijk voor de brunch om het evenement af te trappen.

Voor de wedstrijd hebben mensen verschillende caches neergelegd die binnen een bepaalde categorie moeten vallen. Aan het einde van de wedstrijd kan iedereen stemmen op wat ze de mooiste cache vonden en zo wordt de winnaar gekozen.

De categorieen voor dit jaar waren:

• Groepscache: een cache die je niet alleen kunt ophalen
• Rode cache: een ‘rode’ cache
• Tribute cache: een cache die ter ere van een andere cacher wordt neergelegd
• Revival cache: een oude cache wordt nieuw leven ingeblazen
• Circle the wagons: vier of meer verschillende soorten caches, in een cirkel van maximaal 2,5 km
• Easy drive up: een cache die je uit je autoraam kunt pakken
• Non child-proof: beste kindvriendelijke cache
• Wherigo: een cache waarbij je tijdens het zoeken steeds hint op je GPS ontvanger krijgt
• Closed road allowance: plaats een cache op een plek waar een weg kan komen in de toekomst

Van tevoren had Rob al drie caches neegelegd om mee te kunnen doen aan de wedstrijd. Hij had erg zijn best gedaan op in ieder geval drie van de caches die hij heeft neergelegd. Twee andere waren een beetje extra.

Rob heeft twee caches gemaakt in de categorie ‘easy drive up’. De eerste heet “Scraptime” ter ere van Wendy. De bedoeling was dat deze achter de Michael’s zou komen te liggen (een grote knutselwinkel). Helaas was de cache al voordat de wedstrijd begon, gestolen. Nu ligt hij dan toch maar ergens langs de weg hier in onze wijk. De cache is gevuld met allerlei scrapbook dingetjes.

---

De tweede in deze categorie heet “Noise”. Rob vond het leuk om vlakbij de plek waar de aftrap lunch was, een cache neer te leggen. Deze keer is het een puzzelcache en erin liggen allerlei herrie-makers. De mensen moeten thuis eerst de puzzel oplossen om de plek van de cache te kunnen vinden.

---

In de categorie groepscache heeft Rob “Archimedes” gemaakt. Deze heeft hij afgekeken van een cache in Nederland die we tijdens de kerstdagen hebben gevonden. De cache ligt in een grote rechtop staande PVC pijp, die te lang is om je arm in te steken. (Dachten we, sommige konden er toch met hun arm in.) De bedoeling is dat je er water in gooit zodat de cache komt bovendrijven. Er zit echter een groot gat aan de onderkant. Vandaar dat het een groepscache is, iemand moet het gat aan de onderkant dicht houden terwijl de ander water in de buis giet.

---

Tot slot heeft hij nog twee caches als ‘tribute cache’ geplaatst. De eerste heet “You are the star” en is geplaatst ter ere van een collega. Het was ooit een virtuele cache waarbij er dus geen cache verstopt is, maar in dit geval moet je een bepaald patroon lopen (een ster). Om de cache weer te kunnen plaatsen (virtuele caches zijn niet meer toegestaan) heeft Rob op Nose Hill een aantal piketten in de grond geslagen met daarop nummers die de coordinaten voor de uiteindelijke cache opleveren. Als extra bonus kunnen ze het patroon dat ze lopen op hun GPS-ontvanger uitplotten en opsturen naar de cache- web pagina.
De laatste heet “Omphaloskepsis” , wat navel staren betekent. Er is een labeltje verstopt op een gegeven plek. Dit zijn de coordinaten van je voeten. Op dat label staan de coordinaten van je hoofd en de cache ligt dan op de navel. Je moet dus gebruik maken van het feit dat de lichaamslengte/navelhoogte ratio 1.6 is.

---

De wedstrijd begon na de lunch, die we hebben opgezet op een grasveld bij Rob’s werk. Het was leuk om eens te zien wie zich met het geocachen bezig houden. Het nerd-gehalte viel gelukkig mee…
Om twaalf uur ging iedereen direct aan de slag om alle geocaches te gaan zoeken. Wij moesten eerst nog de spullen opruimen. Daarna konden we aan de slag. Dus dit keer geen First To Finds voor Rob.

---

Omdat we nog fris waren en uiteraard Peter en Eline ook nog veel zin hadden om te beginnen, zijn we eerst een ‘circle the wagons’ gaan doen met een kinderthema: Harry Potter. (The Hogwarts series – Zweinstein serie)
Dit bleek een geweldige serie te zijn en we hebben er enorm veel lol mee gehad.

We vonden eerst “the cloak of invisibility”. Hoewel we niet de eerste vinders waren van deze cache, waren Peter en Eline wel de eerste kinderen (onder de 15) die hem vonden en verdienden daarmee een travelbug. Hier vonden we een aanwijzing naar de volgende cache, waarvoor we zo’n 200 meter langs het hek moesten lopen

Dit was de Uilenpost. Jammegenoeg was het deksel al stuk (eigenlijk moest je twee stokje tegelijkertijd in het deksel stoppen om hem te kunnen openen). In de Uilenpost vonden we een doos met stempels. Ook vonden we hierin de aanwijzing om een volgende cache te kunnen openen (een cijfercode). We werden hierop gewezen door twee andere cachers, die op het moment dat wij er waren terug kwamen om de cijfercode te vinden. De cijfercode vond je door een kompas bij de cijfers op het deksel te houden (onder een paar cijfers was een magneetje geplakt, waardoor het kompas verdraaide): erg cool!

Daarna liepen we een klein stukje verder naar de volgende cache. Ook deze was vermomd als een vogelhuisje. Dit keer zat er aan het stokje een magneetje, dat je moest gebruiken om het dekseltje te kunnen openen.
In dit vogelhuisje zat een kokertje met een draaideksel. Peter had hem als eerste te pakken en schrok zich een hoedje toen er een veer uitsprong! In het kokertje vonden we de eerste coordinaat die we nodig hebben voor voor de laatste cache.

---

De coordinaten voor het volgende deel van de cirkel had Rob al gevonden door thuis een puzzel op te lossen. Dit was weer een vogelhuisje met dit keer een slot erop met een cijfercode. De bijbehorende code werd ook gevonden in de puzzel.


In deze cache vonden we een plankje met daarop weer een puzzel, die ons de tweede coordinaat van de uiteindelijke cache gaf.

Daarmee hebben we dus de twee benodigde coordinaten en een code voor een cijferslot.
Gewapend met deze informatie gaan we op zoek naar de laatste cache.
Dit was weer een soort vogelhuisje met een cijferslot. Eerlijk gezegd, na alle prachtige dingen die we gezien hadden onderweg, een beetje tegenvallend, maar nog steeds een mooie serie! Die kreeg van ons dan ook een dikke tien!

Hierna hebben we nog vele andere caches gevonden met zijn allen. Ook daar zaten nog verschillende mooie tussen. Onder andere eentje die Eline vond. Deze lag in een oude uit gebruik geraakte brievenbus, die naast een moderne stond. Rob wist dat je eigenlijk geen caches bij een brievenbus mag verstoppen omdat mensen niet graag hebben dat je met de post rommelt. Dus terwijl Rob een stukje verderop zocht opende Eline per ongeluk een van de juiste deurtjes, en daar zat ie! Dit was trouwens een echte ‘easy drive up’, want je kon hem bijna uit het autoraam pakken.

Rond een uur of 6 besloten we eerst maar wat te gaan eten en daarna hebben we nog een paar caches bezocht. In totaal hebben we er iets van 23 gedaan. Alhoewel de kinderen nog graag ‘s nachts op pad waren gegaan met papa, hebben we ze toch maar in bed gestopt.

Rob is daarna in zijn eentje verder gegaan en heeft de hele nacht door gezocht.