Met hulp van een door CMG ingehuurde advokaat zijn we al een tijdje bezig onze ‘Landed Immigrant’ ofwel ‘Permanent Resident (PR)’ status te behalen. Deze verblijfsvergunning geeft ons het recht alles te doen wat Canadezen ook kunnen, behalve stemmen. Ik ben dan niet meer afhankelijk van een werkvergunning en ben ook vrij om voor andere bedrijven dan CMG te gaan werken.

De eerste formulieren voor de PR aanvraag zijn begin februari verstuurd. In juni hebben we een medische keuring doorstaan (stelde niets voor) en vorige week kwam dan eindelijk het bericht dat de aanvraag goedgekeurd was. We kregen een ‘Confirmation of Permanent Residence’ waarmee we onze PR kaart konden krijgen. Dat moesten we echter bij een grensovergang of bij een kantoor downtown doen. Downtown Calgary is natuurlijk voor ons het gemakkelijkste dus heb ik Immigration Canada gebelt om een afspraak te maken. De procedure zelf neemt slechts twintig minuten in beslag maar een afspraak kon pas over 2 maanden (!) gemaakt worden. Aan de telefoon werd mij het advies gegeven dat ik beter even naar de grens kon rijden (3.5 uur hier vandaan) want dan werd het gelijk gedaan. Omdat elke dag als ‘Landed Immigrant’ in Canada meetelt voor het kunnen aanvragen van ‘Citizenship’ (waarmee je dus een Canadees paspoort krijgt) is het zonde deze laatste stap maar uit te stellen. We besloten dus een ‘roadtrip’ te maken naar de Amerikaanse grens.

We hadden het tripje gepland direct na Thanksgiving, want de kinderen hadden toch al vrij. Helaas was die nacht net de eerste sneeuw van het jaar gevallen en was het op de weg dus superglad en vol ongelukken. Bovendien hadden we nog niet onze winterbanden onder de auto en reden we dus op de zomer ‘slicks’. We glibberden al vroeg uit Calgary en tot voorbij Okotoks (ongeveer 45 minuten rijden) bleef het gevaarlijk en glad. Daarna verdween de sneeuw en werd de weg beter begaanbaar. Vrij gemakkelijk reden we daarna naar de grens met Amerika.

Bij de grens aangekomen werden we begroet met allerlei cameras en agenten in volledige uitrusting die alle auto’s onderzochten. We gaven aan dat we Amerika niet in wilden, maar gelijk weer terug wilden naar Canada. We wilden een ‘rondje om de vlag’ maken. Hiervoor moesten we een formulier ondertekenen en dus een kantoortje in. Ruim 20 minuten later konden we dan eindelijk ons rondje maken. Bij de Canadeze grens aangekomen viel gelijk op hoe relaxed alles gaat in vergelijking met de Amerikaanse kant. We werden veel vriendelijker begroet en de douane beambte maakte grapjes en sprak de kinderen aan. De Amerikanen groeten zelfs niet eens terug! En wij waren nogwel grapjes aan het maken over de twee bosjes lenteuitjes die een mevrouw naast ons kwam aangeven!

Het invullen van de formulieren duurde ongeveer 20 minuten. Zelfs de beambte vond het belachelijk dat we daarvoor naar de grens moesten rijden terwijl er een kantoor voor in Calgary staat. Nadat de formulieren klaar waren konden we aan de 3.5 uur terug beginnen. We zijn in Lethbridge wat gaan eten omdat het ondertussen al 6 uur was. Tegen half 10 ‘s avonds waren we weer terug. Nu is het ongeveer 2 maanden wachten totdat we de eigenlijk PR-Card hebben…