Het zout meer

Zaterdag 1 augustus 2009

De rabarber taart is al snel op

De rabarber taart is al snel op

Er stond aangekondigd dat er een farmer’s market is in het dorpje Watrous, vlakbij Manitou Beach. Daar gaan we even kijken. De farmer’s market bestaat uit welgeteld 4 kraampjes, maar we kopen er een lekkere aardbei/rabarber taart en bananen cake.

Zodra de taart op is, gaan we naar het zoutmeer. Dit meer is zouter dan de dode zee en je kunt er dus gewoon op blijven drijven. Dat is een aparte ervaring. Het water is ongeveer 5 maal zo zout als in de ‘gewone’ zee en bevat allerlei mineralen, die erg goed voor je zouden zijn. Het meer wordt gevoed door ondergrondse bronnen en op die manier sijpelen de zouten en mineralen mee naar boven. Blijkbaar zijn er nog twee zoutmeren in Saskatchewan en dan heb je nog de dode zee en een meer in Tjechie en dan heb je het wel gehad. Vrij bijzonder dus.

Het verhaal gaat dat drie Cree-indianen rond 1800 aan de rand van het meer waren achtergelaten door hun stamleden, omdat ze door de waterpokken te zwak waren om door te reizen. Een van de indianen kroop in zijn wanhoop naar de rand van het meer en dronk het water en baadde erin. Tot zijn eigen verbazing was hij de volgende ochtend genezen. Zo hielp hij ook zijn twee stamgenoten weer op de been. Het is sindsdien een heilig meer voor de indianen, genoemd naar hun god, Manitou.


Onderweg

Onderweg

Onderweg

Onderweg

Onderweg

Onderweg


Drijven

Drijven

Manitou Lake

Manitou Lake

Drijven

Drijven


Na wat aandringen lukt het zelfs Eline om rustig op het water te gaan liggen, maar Peter vertrouwd het allemaal niet zo en doet het dus ook niet. De verdere dag brengen we aan het meer door, waar de kinderen lekker in het zand kunnen spelen. Al snel heeft Eline twee vriendinnetjes gevonden om mee te spelen, dus die vermaakt zich prima.

Beestjes zoeken

Beestjes zoeken

Peter en zijn body board

Peter en zijn body board

De beestjes die ze vinden

De beestjes die ze vinden

In de speeltuin

In de speeltuin

Eline met een vriendinnetje

Eline met een vriendinnetje

Peter met zijn vangst

Peter met zijn vangst



De hele middag brengen we zwemmend, spelend, lezend en slapend door aan het strandje. Als de kinderen uit het water komen en opdrogen, kun je goed zien hoeveel zout er in het meer zit. Je ziet het witte zout op hun gezichten zitten!

Zoutvlekken

Zoutvlekken

De speeltuin

De speeltuin

Zoutvlekken op haar gezicht

Zoutvlekken op haar gezicht

Eline probeert het

Eline probeert het

Ja, daar ligt ze

Ja, daar ligt ze

Peter durft niet

Peter durft niet


In de avond lopen we via de ‘nature trail’ weer richting het meer. De nature trail heeft niet zo hee veel met natuur te maken. Wanneer we het pad opstappen zien we al een autowrak staan en verder lopen we nog een afgraving, waar gewerkt wordt. Onderweg zien we wel nog wat mooie bloemetjes.
De start van het natuur pad

De start van het natuur pad

Op het pad

Op het pad

Bloemetjes onderweg

Bloemetjes onderweg



We eindigen bij ‘Danceland’. Dit is een danstent die in 1928 is gebouwd (met een dansvloer op paardenhaar). Hier kunnen we eten en om 8 uur begint de dansavond. De traditie is hier, dat zodra de muziek begint, de dansvloer vol is. Niet zoals we meestal zien, dat de mensen eerst even de kat uit de boom kijken. En inderdaad. Zodra de band begint te spelen, staan veel mensen op om te gaan dansen. Ongelovelijk!
Na drie nummers te hebben gekeken, nemen we de kinderen weer mee terug naar de tent.
De dansvloer

De dansvloer

Danceland

Danceland

Laat een reactie achter

You must be logged in to post a comment.