De hondenslee
Zaterdag 24 januari
Nu we dan in Canada zijn, moeten we ook dit een keer proberen: een ritje met de hondeslee. En vandaag is het zover, we gaan met de Snowy Owl company een ritje maken.
We beginnen in Canmore, bij het kantoor van Snowy Owl, waarna we met een busje naar de Spray Lakes worden gereden. Hier staan de honden al op ons te wachten. Helaas is het dit weekend erg koud (-21 graden), maar we zijn allemaal warm aangekleed en we zijn er klaar voor.
Eerst kunnen we kennis maken met de honden en ze even aaien. Ondertussen krijgen ze te eten en te drinken, om bij te komen van de rit die ze hiervoor hebben gemaakt.
We krijgen een uitleg over de verschillende honderassen die worden gebruikt om de slee te trekken, verschillende huski-rassen en mengelingen. Daarna krijgen we uitleg over hoe we de slee moeten besturen. Het commando om te gaan rijden is “Hike” en om te stoppen is “Ho”, een derde commando dat we leren is “On by”, voor als we andere honden moeten passeren (later blijken we inderdaad een groep tegen te komen met hondenslees van een ander bedrijf). Commando’s om te sturen hebben we niet geleerd, maar de honden liepen wel achter de slee aan, die door een gids werd bestuurd. Een beetje bijsturen kon je doen door naar links of rechts te leunen op de slee.
Zodra we weten wat we moesten doen, kunnen we in de slee stappen. We passen met zijn allen op een slee, Peter en Eline tellen qua gewicht voor een volwassene. Ik zit met de kinderen voorop in de slee en Rob achterop om de slee te besturen. Er steekt een oorverdovend gejank en geblaf op, omdat de honden wel weer op pad willen. Vooraan liepen de honden “Heart” en “Falcon”. Verder hadden we nog Janis, Zeppelin, Firestar en nog een hond, in totaal dus 6 honden voor de slee.
Het was een bijzondere ervaring, zo in de sneeuw, de bergen op de achtergrond en met de honden voorop. Af en toe keken ze even achterom, en dan keken we in de ogen van een van de honden die een blauw en een bruin oog had.
Halverwege stoppen we even. We hebben bij Peter nog wat extra voetwarmers in zijn laarzen gestopt, want die had helaas erg koude tenen. Af en toe is het pad erg hobbelig en bonken we over de weg. Als we moeten stoppen (soms voor een sanitaire stop voor de honden en anders voor wat extra uitleg) moet Rob op de rem gaan staan en rustig “ho” roepen. Door het gewicht op de rem stoppen de honden dan uiteindelijk wel. Wanneer we heuveltje op gaan, moet Rob van de slee om mee te rennen, anders is het te zwaar voor ze.
Aan het eind rijden we nog een klein stukje over het meer, met een prachtig uitzicht op de bergen. Veel te snel zijn we dan alweer bij het startpunt.
Voor degenen die eens stukje met ons mee willen rijden:

Omdat we de volgende dag door wilden naar Lake Louise hebben we een nachtje in Bannf geslapen. Daar hebben we lekker gegeten en ‘s avonds zelfs nog even in het zwembad en de bijbehorende hot tub gelegen.
Laat een reactie achter
You must be logged in to post a comment.