Het wordt toch winter
Zondag 7 december 2008
Vanochtend leek er nog niets aan de hand. Eline en ik gingen al vroeg op weg om te gaan paardrijden in Cochrane. Toen onze les net aan de gang was, zagen we al dat het behoorlijk aan het sneeuwen was. De terugweg hebben we dan ook maar langzaam gereden. Ik was dankbaar voor de wintebanden die we onder de auto hebben laten zetten. We passeerden twee auto’s die de heuvel vanuit Cochrane niet op konden komen.
Papa maakt hele grote sneeuwballen
Omdat het niet zo koud was (ergens rond het vriespunt) was het prima sneeuw om een sneeuwman te kunnen maken. Dat hebben we, vooral Rob eigenlijk, dan ook gedaan. Een vriendje van verderop in de straat, Kyle, kwam ook nog even meespelen en zo hebben we een lekkere middag buiten gehad.
Papa en Eline zijn zelfs nog even gaan sleeen van de hoge heuvel verderop. Peter zat inmiddels lekker bij Kyle binnen.
Zeiknat kwam Eline weer thuis. Ze had blijkbaar ook nog even sneeuwengelen gemaakt. Dan ga je op je rug in de sneeuw liggen en beweeg je je armen en benen heen en weer. Gelukkig hebben we een droger, dan kan ze haar jas morgen naar school ook weer aan.
Eline rolt hem nog wat verder
Even warme chocolademelk tussendoor
Even kijken of de auto ook in de sneeuw kan rijden
Het resultaat...
By night
Ons uitzicht, de lichtjes van de overburen
In de avond ziet alles er onwaarschijnlijk sprookjesachtig uit. De sneeuw en de lichtjes, prachtig gewoon. Dat zie je helaas niet helemaal terug op de foto’s.
Laat een reactie achter
You must be logged in to post a comment.