Een dagje Banff
Woensdag 30 juli 2008
Alle spullen zijn weer uitgepakt, de campers teruggebracht en de was is gedaan. Het is dus weer tijd om op pad te gaan en leuke dingen te doen. Helaas moet Rob weer gewoon aan het werk, dus we zijn met zijn negenen.
Vandaag staat een bezoekje aan Banff op het programma. Dit is een vriendelijk en vooral toeristisch dorp aan de voet van de Rocky Mountains. In alle brochures staat dit stadje wel vermeld.
We nemen eerst een kijkje in het stadje zelf. Het is prachtig gelegen tegen de Rockies aan. Na een kop koffie gaan we op zoek naar Sulphur Mountain. Hier kun je met een gondel de berg op. Het weer is prima, dus we besluiten de rit vanaf 1583 meter naar de top op 2281 meter te wagen.
Je zit met maximaal vier personen in een afgesloten gondeltje. Met lekker veel glas, zodat je goed naar buiten kunt kijken. Binnen een paar minuten ben je op de top. Zelfs Eline, die nogal eens last heeft van hoogtevrees, was na de eerste minuut prima op haar gemak.
Bovenaan heb je een prachtig uitzicht over de bergen en de stad Banff. Er is boven ook een restaurant, dus daar hebben we gelunched.
Daarna kun je nog een kilometer verder wandelen over houten wandelpaden en trappen die er zijn aangelegd. Het is boven wel wat kouder dan beneden, maar we hebben gelukkig onze jassen meegenomen.
Langs het pad vinden we enorm veel grondeekhoorns, die af en toe ook erg dichtbij komen om wat te eten te bietsen. Ook zijn er berggeiten die je af en toe voorbij ziet lopen.
Helemaal aan het einde van het pad is een weerstation, waar Norman Sanson sinds 1903 elke week naartoe klom om het weer te registeren op de top. Er is een klein hutje met een bed erin, want soms was het weer te slecht om weer naar beneden te klimmen en zat hij daar een paar dagen vast. Dit heeft hij ruim veertig jaar lang volgehouden.
Ook is er in de jaren vijftig een ‘cosmic ray’ station geweest. Omdat het zo hoog ligt, was dit een goede plek om straling uit de ruimte te meten. (Het deed een beetje aan als science fiction uit de jaren 50, maar wordt op andere plekken op de wereld blijkbaar nog steeds gedaan).
Na ons bezoek aan het weerstation gaan we weer terug naar beneden, het begint een beetje te betrekken en het wordt wat fris, nu de wind ook wat meer gaat waaien. Het is blijkbaar nogal druk geworden, want we staan in de rij om met een gondel naar beneden te kunnen (het lijkt de Efteling wel). Eline gaat mee met Ton, Wendy en Niels. Peter en ik gaan naar beneden met een vriendelijk Amerikaans stel. We waren dus, met een gezellig praatje, zo weer beneden.
Eenmaal beneden begint het te regenen, we zijn dus net op tijd terug. Weer snel in de auto en terug naar Calgary…
Laat een reactie achter
You must be logged in to post a comment.