Naar Osoyoos

Zaterdag 19 juli 2008

Ontbijtje in Surrey

Ontbijtje in Surrey

Ton, Wendy, opa, oma en alle kinderen rijden vandaag alvast door naar de volgende geboekte camping, in Osoyoos. Er is gelukkig nog ruimte voor Eline en Peter in de camper, als het moet ook om te slapen. Dat wordt straks een gezellige nacht met vier kinderen in een tweepersoonsbed. Rob en ik moeten wachten tot onze auto klaar is. Gelukkig mogen we de tenttrailer zo lang op de camping laten staan. Als het dan echt moet, kunnen we hier desnoods nog een nachtje overnachten.


Ton neemt iedereen mee in de camper

Ton neemt iedereen mee in de camper

Peter en Eline pauzeren met watermeloen

Peter en Eline pauzeren met watermeloen


We moeten, ondertussen zonder vervoer, lopen naar de garage. Onderweg stoppen we hier en daar om te winkelen, zodat we rond half 12 bij de garage zijn. We verwachten dat ze rond die tijd wel klaar zullen zijn met de auto. Helaas: de auto ligt nog helemaal uit elkaar, het rechtervoorwiel is eraf gehaald om bij de dynamo te kunnen komen. Dat gaat dus nog wel even duren.


Wij gaan dan maar naar de bioscoop, in afwachting van de reparatie (weer een heel eind lopen en uiteindelijk ook een stukje met de bus gegaan). Rond 4 uur in de middag komen we dan weer terug. Op dat moment zetten ze de auto net in elkaar en ook dat gaat nog wel een uurtje duren.
Rond 5 uur is het inderdaad voor elkaar. Tijdens een testrit lijkt alles oke, dus we kunnen weer op weg.
De afgesproken 512 dollar, werd na wat geharrewar 320 dollar handje-contantje (zwart?). We geven de beide mannen nog 20 dollar extra voor de moeite en gaan op weg. Snel de tenttrailer oppikken en doorijden maar.

Onderweg naar Osoyoos

Onderweg naar Osoyoos

In Hope eten we even snel een hamburgertje en alles gaat voorspoedig. Tot we op een uur rijden van Osyoos stil komen te staan. Er is een ongeluk gebeurd en de weg is compleet afgesloten. Blijkbaar staan mensen hier al twee uur te wachten. Omrijden is ook niet echt een optie, dat zou ook 3 uur extra gaan duren. We besluiten dus maar om te wachten. Twee uur later (het is inmiddels half 12) kunnen we dan eindelijk door.


Wachten tot de weg wordt vrijgemaakt

Wachten tot de weg wordt vrijgemaakt

We komen dus pas om 1 uur in de nacht aan bij de camping. We worden opgewacht door de beveiliging, die niets weet van onze komst en ons ook zo niet door wil laten. Ton moet dus uit zijn bed gebeld worden en dan is het voor elkaar en kunnen we snel de tent opzetten en gaan slapen.

Overigens krijgen we wanneer we al weer een paar weken thuis zijn een telefoontje dat we toch het verschil moeten betalen (zo’n 200 dollar). Rob gaat akkoord er zegt dat ze maar een factuur moeten opsturen, inclusief het garantiebewijs voor de nieuwe generator. We zitten nu, half november, nog steeds te wachten op de factuur die ze zouden opsturen.

Laat een reactie achter

You must be logged in to post a comment.