Zaterdag 3 mei 2008
Al weken lagen de kaartjes in huis, maar we hadden het stil gehouden voor de kinderen. In Heritage Park waren een aantal dagen georganiseerd waarop de kinderen Thomas Trein (of Thomas the Tank Engine in het Engels) konden ontmoeten. Natuurlijk was ook Sir Topham Hatt er en was er een ‘gift shop’.

We waren vlak bij de ingang toen Peter doorhad dat Thomas er zou zijn. We hoorden namelijk al het melodietje van Thomas. Bij de ingang kregen de kinderen een kaart waarop ze stempels moesten verzamelen. Als ze alle stempels hadden kregen ze een prijs. Thomas stond al klaar, maar omdat we kaartjes voor 2:20 hadden, moesten we nog even wachten. Eerst maar even naar de grote tent. Daar kreeg Peter een ‘tatoo’ en Eline een vlinder op haar gezicht en konden we even een hotdog eten. Daarna gingen we luisteren naar een Thomas verhaaltje in het Opera House. Om daarna weer terug te gaan naar de grote tent.

We keken naar het optreden van “Peter and Mary”. Veel kinderen mochten meedoen en het kostte slechts weinig moeite Peter te overtuigen om ook een letter vast te houden. Toen Eline zag dat haar broertje wel gewoon op het podium stond, wilde ze ook wel wat doen. Ze kon meedoen met hoola hoopen. Hierna was het hek van de dam en hoefden ze ook niet na te denken om mee te doen met muziek maken.

Hierna was het bijna tijd voor Thomas. We konden nog snel even een foto maken aan de voorkant van de trein. Daar was een ‘photo opportunity’ en een fotograaf beschikbaar. De foto kunnen we kopen voor $ 18,-. Toen we zagen hoe Peter keek besloten we dat we mijn foto ook goed genoeg was. Het ritje met Thomas duurde ongeveer 15 minuten. In deze tijd gingen we drie keer het park rond (zo groot is het). Maar Thomas deed het goed. Het is ook zwaar werk, zo’n grote trein en al die karretjes trekken!

Hoewel het ritje natuurlijk het hoogtepunt was, was er nog meer te doen. De draaimolen was open, er was een springkussen en natuurlijk Sir Topham Hatt (die overigens als bijnaam The Fat Controller heeft). Ook hiermee konden we op de foto. Eline wilde niet, maar Peter wil alles proberen dus ging hij braaf naast de pop staan. “Mam, hij is niet echt. Het is een pop met iemand erin!”. Nadat we alle stempels hadden (ook die in de gift shop maar zonder iets te kopen) konden de kinderen een prijs ophalen. Het bleek een koelkast magneet te zijn waarin je je eigen foto kon doen. Peter had zich er meer van voorgesteld, maar Eline was er wel blij mee.

De kinderen hebben genoten van het dagje en dus hebben wij ook genoten. En voor mij was het weer een gelegenheid om naar een werkende stoomtrein te kijken. Het blijft een mooi gezicht (en de stoom ruikt ook lekker). Het lekkere weer maakte alles nog beter! Tot een volgende keer?