Vanavond was het Halloween. De kinderen hadden er natuurlijk al weken naar toe geleefd. Nu mochten ze eindelijk van deur tot deur. Na lekker warm aangekleed te zijn gingen we op pad. Pappa moest mee want die kon niet zo goed snoep uitdelen. Mamma moest dus maar aan de deur staan. Eerst maar eens bij ons in de straat proberen.

Bij het eerste huis aangekomen stonden er geen pompoenen of andere halloween dingen buiten, maar brandde wel het licht. In het kader van niet geschoten is altijd mis liepen we naar de voordeur en belden aan. Toen er werd opengedaan zeiden de kinderen heel voorzichtig “Trick or Treat”. Dat was al voldoende. Ze kregen van de buurvrouw ieder een zakje snoep en het ijs was gebroken. Wel nog even netjes “Thank you” zeggen voordat je wegloopt! Dit bleek nog wel even lastig omdat er altijd meer aandacht was voor het snoepje. Dat moest natuurlijk eerst worden onderzocht.

Na een aantal huizen bezocht te hebben kreeg Peter de smaak te pakken. Hij rende alvast vooruit om maar geen tijd te hoeven verliezen. Van sommige huizen was het duidelijk dat ze er aan meededen, de overige huizen werden gewoon geprobeerd (tenzij er niemand thuis was). Nog geen 6 huizen verder moesten de meegebrachte snoeppotjes worden geleegd in de speciaal daarvoor meegebrachte rugzak. Dit zou gedurende de avond nog een paar keer worden gedaan. De potjes zijn niet zo groot en met de gulheid van de meeste huizen zat het wel goed. Het potje liep dus snel over.

Toen we alle huizen uit de straat gedaan hadden zat de stemming er goed in. Er werd harder gelopen en geen huis werd overgeslagen. Veel mensen hadden bijzondere aandacht besteed aan de aankleding van hun huis. Erg leuk om te zien. We kwamen wat andere groepjes tegen. Die klopten niet op de deur maar schreeuwden heel hard “Trick or treat”. Dat was de aanmoediging die Peter nodig had. Hij rende weer vooruit en brulde ook zo hard hij kon.

Nog even bij Justin langs (een klasgenoot van Eline), en natuurlijk ook nog maar even alle huizen in de straat van Justin langs, voordat we weer naar huis gingen. Thuis gekomen werd de buit bekeken, gesorteerd en opgeborgen. Eline en Peter mochten ieder nog iets uitkiezen. Dat bracht wel weer herinneringen aan het Sint Maarten feest naar boven waar mijn zus en ik ook na afloop de buit bekeken. Die werd daarna ook gesorteerd (de hondebrokken waren voor pa) en opgeborgen.

De kinderen hebben het bijzonder naar hun zin gehad, en hoewel slechts een stuk of 30 kinderen bij ons zijn langs geweest, heeft Annette het ook leuk gehad. Volgend jaar weten we in ieder geval wat het voorstelt en kunnen we nog uitbundiger te keer gaan.