Het is even wennen, maar in Canada wordt heel veel ‘onderwijs’ aan peuters/kleuters gedaan bij de mensen thuis. Dan moeten we daar toch maar aan geloven. Nu hebben we ook voor Peter, via-via, een plekje gevonden bij iemand thuis. Toevalligerwijs is het de moeder van het jongetje (Eric) dat naast Eline in de klas zit. Ze is een lerares (miss Henry) met 13 jaar ervaring en heeft nu dus een preschool aan huis.

Ze heeft nog een plekje op maandagmiddag en vrijdagmiddag, van kwart voor 1 tot 3 uur. Dat is wel een beetje lastig, want Eline gaat pas om 5 over 1 naar school in de middag. En voor de eerste weken heeft de juf gevraagd of ik erbij wil blijven de hele middag. Dat betekent dus dat we de eerste keren te laat zullen zijn…

Op zaterdagochtend zijn we even gaan kijken met zijn allen. Aan de achterkant van het huis heeft miss Henry een ruimte waar ze 6 kinderen van drie tot vijf jaar opvangt. Er staat speelgoed, ze kunnen er knutselen en schilderen, ze leest er voor en ze gaan vaak ook even naar buiten. Voor Peter een prima gelegenheid om in een rustige omgeving kennis te maken met de engelse taal.

Maandagmiddag gaat Peter dan voor het eerst naar ‘school’. Het begint goed met zelf spelen. Peter gaat gelijk aan de slag met de autootjes. Daarna doen ze veel dingen in de kring, een verhaal voorlezen, spelletjes en, ook leuk, verven en stempelen. Gaanderweg kruipt Peter steeds meer op schoot, maar wanneer we weer naar huis lopen heeft hij de grootste praatjes: volgende keer kan hij wel alleen. Ik weet alleen niet of de juf daar wel aan toe is. Toch kan Peter redelijk goed meedoen, wanneer hij de andere kinderen maar volgt. Hij vond het in ieder geval erg leuk.