Na een weekje wennen, gaat nu dan het ‘gewone’ leven beginnen. Dinsdag gaat Eline voor het eerst naar school en Rob gaat weer naar zijn werk. Het is voor Eline best moeilijk. Ze had natuurlijk gehoopt gelijk al een heleboel vriendjes en vriendinnetjes te maken, maar doordat ze nauwelijks engels spreekt, gaat dat een beetje stroef. Ze vindt het wel leuk om naar school te gaan en in de klas dingen te doen. Daarbij spiekt ze dan vaak bij haar buurman.
Voor Peter hebben we intussen nog steeds niet echt iets gevonden. Heel veel kinderopvang (daycare) blijkt gewoon bij een moeder thuis te zijn. Daar voel ik niet zoveel voor. Preschools zijn er niet zoveel, en zeker niet binnen onze wijk. Dat wordt dus even lastig.

We zijn inmiddels ook overal lid van geworden en de stapel pasjes groeit wee gestaag We hebben ons aangemeld bij het Community Centre, en zijn lid geworden van de bibliotheek. Daar heb ik gelijk wat plaatjesboeken gehaald, zodat ik dat met Peter en Eline kan gaan oefenen.

Woensdag komt Cathy, onze ‘landlady’, huisbazin, langs. Ze brengt de gebruiksaanwijzing van de thermostaat. We hebben echt geen idee hoe het ding werkt, en ook op internet vinden we geen gebruiksaanwijzingen. Cathy is van origine Grieks en een bijzonder aardige dame. Ze is vooral erg bezorgd om haar bomen in de tuin. Deze moeten we vooral water geven, omdat ze in het droge klimaat anders dood zullen gaan. Zij zal ervoor zorgen dat het gras gemaaid wordt, want een grasmaaier hebben we nog niet.

Hopelijk gebeurt dat maaien beter dan het repareren van de houten deksel van het vuilniszakkenhok. Op een middag stond een oude man in onze tuin, die door Cathy was gestuurd om deze te repareren. Naar nu bleek een kennis van Cathy. De voorste plank moest er opnieuw op worden gezet. Na wat gemorrel en gedoe verliet hij ons na een halfuurtje weer met de mededeling dat het nu allemaal niet ging lukken, omdat het teveel tijd kostte. Sindsdien heb ik hem niet meer teruggezien. Ook de man die het gras zou komen maaien is een kennis van Cathy. Benieuwd wat dat gaat opleveren.

Overigens worden de meeste dingen via via geregeld. Het is hier, nog meer dan in Nederland, belangrijk om mensen te kennen, die je dan weer in contact kunnen brengen met anderen, om zo dingen gedaan te krijgen of zelfs een baan te krijgen. Via de school en het Community Centre zal het vast gaan lukken de noodzakelijke dingen gedaan te krijgen. Ook krijgt Rob via zijn werk de nodige tips.

Donderdag maak ik kennis met het (voor onze begrippen) extreme weer in Calgary. In de ochtend lopen we in het zonnetje naar school. Als we Eline gaan halen, loopt Peter zelfs in een korte broek. Wanneer ik tussen de middag Eline terug moet brengen naar school, begint het enorm te waaien, te regenen en zelfs te hagelen. En koud! Helaas regenpakken en paraplu’s zitten nog “in de container”, en papa is met de auto weg, dus we rennen snel naar school. Een uurtje later schijnt het zonnetje weer lekker.