Ik heb in mijn kantoor een lijst opgehangen van dingen die ik moet regelen. Er staan al een aantal vinkjes van zaken die geregeld zijn. Een van de eerste dingen op de lijst die nog open stonden was een auto. Lange tijd was ik op internet aan het kijken naar een Jeep Grand Cherokee of een Ford Escape. De auto moest niet te groot zijn (vandaar deze twee), en mocht ongeveer $15,000.- kosten. Dat laatste was meer een probleem.

Dat betekende dat of de auto redelijk oud zou zijn (ongeveer 7 jaar), of er iets mee aan de hand zou zijn. Nadat we een paar autos bekeken hadden begon ik mijn budget dus wat te verhogen en zou rond de $18,000 gaan zoeken. Via autotrader.ca had ik 5 Ford Escapes opgezocht, 3 ervan waren in de buurt van het vliegveld dus vandaag zijn Benjamin en ik vroeg van het werk vertrokken richting het vliegveld.

De eerste dealer was een Ford dealer. Hij had wel een aantal Escapes, en hele mooie ook, maar niet die op internet stond. Wat er wel stond was een recente Escape voor $22,000. Nog niet echt veel vergeleken met Nederland, maar meer dan het budget was. Bovendien was de service een beetje warrig. We werden geholpen door Amber, die waarschijnlijk net als wij voor het eerst over het parkeerterrein liep. Met een business kaartje op zak liepen we dus weer naar de auto voor het volgende adres.

Dat adres was een Mazda dealer iets verderop. De auto van internet stond op de parkeerplaats en was dus snel gevonden. We keken even rond (de auto was open) en er was op het eerste gezicht niet veel mis mee. Hoewel, de onderkant was wat roestig en ook in de kofferbak was iets wat we niet helemaal vertrouwden. Maar goed, op zoek naar de verkopers. Dat bleken twee vreemde snuiters te zijn. Eentje was volkomen ongeinteresseerd en hing onderuit in een stoel naar een tv te kijken die niet eens aan stond, de andere was een lange man in een glimmend pak, met veel te veel goud. Ja natuurlijk konden we een testritje doen met de auto. Hij regelde een kentekenplaat en nadat hij een kopie van mijn rijbewijs had gemaakt konden we op weg. Vol enthousiasme deed ik de sleutel in het contact… niets! De accu was volkomen leeg. We hebben de sleutels maar weer ingeleverd. Hij zou morgen de auto klaar hebben voor een proefrit.

Maar we hadden nog meer opties. De derde optie was een automobielbedrijf genaamd Gallery of fine cars. Ik had al visioenen van een showroom vol blinkende muscle cars waarin lichte muziek klonk. Niet echt. Maar goed, ze hadden de auto van internet staan. Het was niet de mooiste die we gezien hadden maar zag er redelijk uit. Het was tevens ook de goedkoopste van het stel, met een prijs van net onder $15,000. Het rotte in Canada is dat daar nog van alles bij komt, allerlei fees en natuurlijk GST (= BTW). De totaal prijs zou komen op ruim $16,500. Er zit een deukje in de rechter portier, een barstje in de voorrruit, een barst in de voorbumper en een kras bij het achterwiel, maar verder leek de auto in orde. De onderkant zag er een stuk beter uit dan de vorige versies die we gezien hebben (veel minder roest) en ook de motor zag er goed uit. We hebben een korte testrit gemaakt waar ik de remmen en de versnelling kon uitproberen. Niets op aan te merken.

Met wat hulp van Ben zijn we in de onderhandelingen uitgekomen op een prijs van $15,000 all in. De bill of sale werd opgemaakt en ik heb een aanbetaling gedaan. Morgen wordt de auto gepoetst en klaar gemaakt, en zaterdag kan ik ‘m ophalen. Dat wordt dus morgen de verzekering en een kentekenplaat regelen. Weer een vinkje op de lijst.

Oh ja, hij is groen.

Volgende op de lijst: een telefoon (morgen), een autorijbewijs en wat Ikea meubelen.