Ik heb nog geprobeerd er onderuit te komen. Omdat Per een nieuwe mountain bike gekocht had, moest er dit weekend natuurlijk gefietst worden. Ben heeft zelf wel een mountain bike, maar ik was niet van plan een nieuwe te kopen. Geen nood, er was nog een winkel waar ze fietsen verhuurden. Die zouden echter om 8 uur dicht gaan en omdat Ben nog naar een 4×4 winkel wilde gaan, en Per nog terug wilde naar BowCycle (er was nog iets niet goed met zijn $4500 mountainbike), had ik gehoopt dat er te weinig tijd zou zijn om een fiets te huren. Ik had me zelfs al ingesteld op een rustig dagje rond het huis in mijn eentje. Een beetje de stad in fietsen op mijn gemakkie.

Maar nee, Ben wilde dat ik mee ging en dus gingen we eerst een fiets huren en daarna naar BowCycles. De fiets die we huurden was een “Full Suspension Bike”, met voor en achtervering dus. Een goeie fiets die ongeveer $2600,- koste (hebben we nog even nagekeken).

We hadden om 9:00 afgesproken bij Brian (in het noordwesten van de stad). Om 8:15 werd ik pas wakker (en Per ook). Ben was al bezig de fietsen op de auto te binden. Natuurlijk waren we veel te laat bij Brian. We gingen om 9:00 bij Ben weg en moesten ook nog even langs Safeway om wat boodschappen te halen. We zeiden dat we een half uur te laat waren, maar dat werd iets langer.

Met twee autos gingen we richting Banff waar we vlak bij het Fairmont Hotel parkeerden. Om 12 uur hadden we de fietsen uitgepakt en omgekleed (de overige heren dan). Het zou een tochtje van ongeveer 40 kilometer worden, een intermediate parcours. Hmmm. De eerste 8 kilometer waren al behoorlijk afzien. Nog nooit op een mountain bike gezeten, en duidelijk in een mindere vorm dan de overige heren, was dit voor mij een beproeving. Met wat vallen en opstaan (soms letterlijk) kwamen we bij de rand van het Banff National Park en konden we over grotere wegen rijden. Al snel was ik de heren kwijt, temeer omdat ik nog even wat fotos moest nemen. Gelukkig kwamen ze een stukje terugrijden zodat ik wist welke kant ik op moest.

Bij het Nordic Center (wat helaas dicht was) konden we even rusten. Ik was al door mijn watervoorraad heen en omdat het vandaag 34 graden was, en we op ongeveer 1/3 van de tocht zaten was het aanvullen hiervan wel handig. Helaas waren alle toiletten dicht, daar kon ik dus ook geen water halen. Er was wel een wieler race aan de gang en ik heb daar mijn flessen kunnen bijvullen.

Direct na het Nordic Center gingen we de grote weg op om een bergpas over te gaan. Dit was dezelfde weg die Annette en ik samen met Ben hebben gereden in mei. Alleen waren we toen met de auto en gingen we bergafwaarts. Nu ging het naar boven in de brandende zon terwijl autos je voorbij reden en grote stofwolken achterlieten. Ben en Per maakten er een race van en waren als snel uit het zicht verdwenen. Ik reed even achter Brian aan, maar die reed te langzaam voor mij. Dan maar alleen de berg op. Wat heb ik op die berg lopen vloeken! Al dat stof, de tegenwind, de slechte weg vol met hobbels en het feit dat het alleen maar omhoog ging waren genoeg om een grondige hekel aan deze weg te krijgen. Regelmatig stoppen dan maar om even uit te rusten.

Eindelijk boven gekomen was er een parkeerplaats bij het stuwmeertje. Ik was er vanovertuigd dat de heren daar zouden zitten, met hun voeten in het water. Maar nee. Ik moest nog wat verder. Ze zaten een paar honderd meter verderop in de schaduw. Ik had genoeg tijd om even uit te rusten voordat Brian zou arriveren. Even met de voeten in het koude water, heerlijk!

Na het afzien gingen we een groot stuk naar beneden. Dat was pas lekker rijden! We scheurden met een vaartje van ongeveer 50 km/uur over paden waar soms grote stenen en boomwortels lagen. Ik ben wel een paar keer bang geweest te vallen, maar het ging gelukkig allemaal goed. In het laatste stuk was het grootste gedeelte naar beneden of vrij vlak. Slechts twee keer moesten we een stijle helling op (afzien natuurlijk).

Om 6 uur waren we weer terug bij de auto. In die 6 uur hadden we 48 kilometer afgelegd en was de topsnelheid 55 km/uur. Niet slecht denk ik zelf voor een eerste keer. Maar ik heb nu wel een zere kont en waarschijnlijk weer zere benen.

In Canmore hebben we nog een litertje Hoegaarden en wat eten naar binnen gewerkt voordat we de reis naar Calgary begonnen. Tegen 9:30 waren we weer thuis. Snel maar even douchen om het stof uit de neusgaten te halen.

Het was weer een enerverende dag. Achteraf had ik het inderdaad niet willen missen. De uitzichten die je onderweg hebt en de kick van het snel naar beneden gaan zijn geweldig. Maar er zijn momenten geweest dat ik er echt geen zin meer in had. Gelukkig ben je snel vergeten hoe erg het afzien was als je weer normaal en met een lekker tempo aan het rijden bent. Misschien wordt ik nog wel iets van een atleet en kan ik met Marcel en Jacqueline mee trainen… Voorlopig eerst maar even proberen over de gevolgen heen te komen…