Vrijdag heb ik mijn TD1 EN TD1AB ingeleverd bij Michele van de administratie. Dit zijn Tax Declaration Forms voor de federale en provinciale overheid. Het zijn de equivalente formulieren van een verzoek tot voorlopige teruggaaf. De formulieren worden gebruikt om te bepalen hoeveel belasting ze per maand van je salaris moeten in houden om aan het einde ongeveer gelijk uit te komen.

Na het inleveren van de formulieren wist Michele mij te melden dat ik ook nog (zelf) een Health Insurance Number moest hebben om verzekerd te zijn tegen ziektekosten. De eigen bijdrage voor de ziektekosten zijn $44 per persoon, en $88 voor een familie. Dat is dus een stuk goedkoper dan in Nederland.

Voor een health insurance number moest je persoonlijk naar het Alberta Health Office toe. Dit zit op 7th Avenue in het centrum van de stad. Goed te bereiken met de metro. Ik besloot het gelijk maar te doen, dan is het ten minste maar gedaan. Ik kocht een kaartje voor de metro en ongeveer 20 minuten later stond ik in het centrum… zonder paspoort. Ik was er zeker van dat ik het bij me gestoken had. PANIEK. De kans was groter dat ik het in het kantoor had laten liggen (en vergeten was) dan dat het uit mijn zak gevallen was in de metro. Dus ging ik op zoek naar een telefoon om Ben te bellen. Hij kon even naar mijn kantoor lopen en bevestigen dat mijn paspoort op m’n bureau lag. Gelukkig! Maar ik moest wel weer op en neer.

Een goeie 45 minuten later kwam ik aan bij het Alberta Health Center. Het bekende Canadese wachten kon beginnen. Ik moest eerst in de rij staan voor een nummertje en een formulier. Ik kreeg nummer 31, er waren dus nog 16 mensen voor me! Nog eens 45 minuten later was ik aan de beurt. Ondertussen was de hele wachtkamer vol, was het er heet en stinkend. De dame die me hielp was heel aardig. Het heeft ook geen zin om boos te worden op de dames omdat het systeem niet deugt. Ik had nog wel geluk. Na mij zouden ze geen Health Insurance Cards meer uitgeven en zou de kaart nagestuurd worden. De kaart stelt overigens niet zoveel voor. Gewoon een stukje papier, niet eens geplastificeerd!

En het domme is, ik kon niet eens gelijk voor Annette dit regelen, zij moet persoonlijk langskomen als we in Calgary aankomen. Dat wordt dus ook in de rij staan. De dame wist me nog wel te melden dat dinsdag tot en met donderdag de beste dagen waren…